واژه آنتارمونا ترکیبی است از دو واژه آنتار(درون) و مونا(سکوت)؛ و در کل به معنای سکوت ذهن است. آنتارمونا عبارت است از تمرینی پایه ای و ارزش مند در مراقبه؛ که فرد را به خوبی در مهار کردن ذهن آشفته و رساندن به سکوت ذهن یاری می کند. با توجه به وسعت زندگی امروزه و فراوانی دیدنی ها و شنیدنی ها، اشتغالات ذهنی به امور بیرونی باعث نا آگاهی ما از حوادث و اتفاقات درون خود می شود. تمرین آنتارمونا به منظور مشاهده ذهن و عمل کرد آن، ولو در مدتی کوتاه، طرح ریزی شده است وخصوصیت آن این است که در طول شبانه روز و در هر مکانی قابل اجراست. مشاهده افکار، هیجانها، عکس العمل ها و بطور کلی متمرکز کردن آگاهی به درون، فرد را در مدیریت احساسات خود مخصوصا در مورد آندسته از وقایع در گذشته، که هنگام ظهور با تنش همراهند، یاری میکند.
هرکس می تواند به شناخت و درک علل رفتارش در سازش با خود و دیگران توفیق حاصل کند و با کنترل ذهن شخصیت خویش را توسعه بخشد.
سکوت ذهن تمرینی است واحد که به پنج حالت تقسیم می شود:
حالت اول: آگاهی از صداهای محیط خارج و امور کاملا محسوس.
حالت دوم: بیرون کشیدن حواس از عالم خارج و برگرداندن آگاهی به درون ذهن.
حالت سوم: ناظر بودن بر تمامی افکاری که آزادانه در ذهن ظاهر می شوند.
حالت چهارم : اختیاری بودن افکار.
حالت پنجم: رهایی از افکار، و در پایان ورود به مرحله مراقبه.
برای مرحله آگاهی از خود، آنتارمونا تمرینی کامل در سیستم پرورش و نظم آگاهی است. با آموختن آن در می یابیم که چگونه از مراحل ذهن آگاه شویم و افکار را به کنترل درآوریم. در تمرین سکوت ذهن ما ناظر بر اتفاقات ذهن خواهیم شد و تکرار آن به مدت زیاد ما را به مرحله گواه بودن به خود می رساند.